Huaraz, dag 3, lagunes in het Nationaalpark Huascarán

11 september 2017 - Huaraz, Peru

Vandaag om nueve Punto(9 uur precies) ons gemeld bij het vertrekpunt van de minibus. Het is een mooi, schoon busje en er gaan zo'n 13 Peruanen mee. We zien bij al onze ondernemingen en excursies veel Peruanen die hun land ook gaan verkennen. Huaráz trekt veel jongeren vanwege de bergen hier, die onder leiding van gidsen beklommen kunnen worden. Er zijn ook winkels met alle noodzakelijke bergsportartikelen. Huaráz is een zeer levendige stad, met live muziek 's avonds bij sommige restaurantjes, veel jonge mensen, en veel goedgehumeurde blije mensen. Ik zoek wat meer contact in het Spaans en langzamerhand komen de geleerde woorden weer boven. Ik ben apetrots als ik een winkel in stap en een vraag stel over een schaalmodel van een motortaxi, die ze hier niet hebben. Toch knap ingewikkeld zo'n vraag en ik zie aan hun handelingen dat ze me snappen🤗

Vandaag zijn we richting de Huascarán gegaan, de hoogste berg hier(6790m!) en het Nationaal Park Huascarán. Het was opnieuw een adembenemende tocht door een smal dal met aan weerszijden oprijzende vrijwel loodrechte wanden. Het was vandaag tamelijk bewolkt, dat was jammer want de top was in nevelen gehuld. Maar we hebben het prachtige turkooizen meer gezien en selfies gemaakt natuurlijk!

Ook hebben we het dorp Jungay bezocht. Bij de aardverschuiving in 1970 is dit hele dorp in enkele minuten tijd bedolven en weggevaagd door een enorme massa ijs en stenen van een deel van de top van de Huascarán. Vroeger had de top meer een scherpe piramidevorm, nu is hij wat meer afgerond. De ijsmassa stortte zich met een snelheid van 300 km per uur naar beneden en alleen een paar mensen die tijdig nog een hoge plek wisten te bereiken hebben het overleefd. Eenngrote groep kinderen was op dat moment- heel wrang- bij een circusvoorstelling bovenop een berg en zij zijn gespaard en waren in één klap wees. We hebben vandaag de plek waar het oude dorp heeft gestaan bezocht. Het is heel mooi aangelegd met veel bloemen, de 4 palmbomen die het ook hebben overleefd staan er en de reusachtige stenen liggen er her en der nog, een platte bus, overblijfselen van het kerkje en de weg naar de begraafplaats. Het was aangrijpend om daar te staan en je voor te stellen hoe dat geweest moet zijn. Er heerste een bijzondere verstilde sfeer. Toen we langs die bergwanden reden en zagen hoe die enorme rotsblokken uitsteken en hoe er her en der hele verschuivingen zijn geweest met een groot blok op de weg, nou, toen kreeg ik toch eventjes de kriebels ...

Die twee dingen waren eigenlijk al meer dan genoeg. We waren er moe van. Maar ja, het is een excursie dus je stapt niet zomaar uit. We zijn dus ook nog ijsjes wezen eten en hebben een plaatselijke pottenbakster bezocht. Nu zijn we net weer thuis en Jan slaapt al. Ik zucht onder de mezelf opgelegde taak om mijn dagboek bij te houden. Ik ben er nu even moe van😞😉 Welterusten dus allen en tot morgen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Mattheus Snijders:
    13 september 2017
    Lieve Heleen,
    Zuchten mag om de jezelf opgelegde taak het dagboek bij te houden en te delen.
    maar ..... weet dat je van mij ook gewoon vakantie mag houden en niks extra's hoeft.
    Veel rust en plezier. geniet van je verhalen.