Trujillo, dag 1, stad en excursie La señora de Cao

Eerst maar eens door de stad lopen vandaag. Trujillo is weer heel anders qua sfeer. Wàt is dat nu precies? Het is ruim, er zijn brede geasfalteerde wegen èn, brede vlakke trottoirs en dat is nieuw! Het verkeer lijkt minder nerveus, er wordt minder getoeterd en je krijgt niet meteen op je sodemieter als je oversteekt en het net groen wordt voor de auto's. Ze wachten gewoon even. Het centrum ziet er verzorgd, fris en ook modern uit, met behoud van de koloniale elementen. Er in hier in het centrum geen stalletjes op elke hoek. Alleen mannen met een soort handkar me daarop allerlei gepeld en verpakt fruit, heel fotogeniek naast elkaar opgetast, de plakken ananas, watermeloen, de groene limoenen in een zakje per 5, de gepelde mandarijnen er naast, je ziet wel voor je hoe vrolijk dat er uit ziet! Een bijzondere kathedraal van buiten, met zijn kleuren: geel en wit, en zijn vormgeving. 

Kom je wat verder buiten de kern van het  centrum dan treedt het vertrouwde beeld van wat meer verval en wat meer onaffe gebouwen ook hier op, maar naar mijn idee wat minder sterk. En je komt daar dan wèl een moo groot sierlijk viaduct tegen, een half klaverblad zeg maar. En buiten de stad echte snelwegen. Alleen die drempels erop. Misselijk wordt je ervan. Buiten de stad verbaas je je onmiddellijk over de lange eindeloze muren die gezet zijn langs de weg aan het strand. Verder niets, alleen muren met soms nog " se vende" erop( te koop). Doet denken aan de hutjes in de binnenlanden, om je eigendom te markeren en te beschermen.

Veel suikerrietvelden hier, rijstvelden, boomgaarden met fruitbomen lijkt het maar we kunnen niet zien wat. Langs de kant van de weg enorm veel rotzooi, afval, vooral ladingen plastic zakjes, die soms ook ter decoratie in de bomen hangen. Veel zwerfhonden die in de vuilniszakken op straat zitten te wroeten, waardoor alles verspreid ligt. Tijdens onze busreizen wordt er veel gegeten en de verpakkingen worden zo door het raampje naar buiten geschoven, op straat! Idem dito met alle plastic drinkflesjes. Als we de bus uitgaan is het altijd een bende. Mensen laten van alles aan afval achter op en onder de stoelen....

Terug naar de stad. Veel leuke binnenpleintjes. Soms achter de oude mooie façade een modern en niet zo bijzonder bankgebouw., Aan de Plaza staan mooi onderhouden gebouwen. Sommige zijn qua hoogte beter toegerust op de veelheid aan ornamenten die men er in kwijt wilde dan andere. Soms voelt het wat "opgepropt" als je er voor staat. 

Maar: véél te zien en genieten!

 Er is een trouwerij blijkbaar. De gasten zitten al in de kerk, buiten aan het hek, staat links de bruid te wachten tot ze erin mag, frummelt wat aan haar jurk, gaat met haar vinger even langs de hiel van de schoen( knelt ie al?). Aan de rechterkant staat een oudere heer, zonder hoed, in net pak. Ze hebben geen contact. Dan vangt een beweging boven me mijn blik. Verdorie, een drõne. Ik zet em op de foto en hij kijkt kwaad terug met zijn ene oog. Als ik opkijk zie ik de bruid en haar vader? Zo gaat dat toch meestal? Los van elkaar de kerk binnenlopen.

Om 14.30 uur vertrekt onze minibus naar de belangrijke Moche- opgraving met de Señora de COA. Beschrijving bij de foto's.  Was een zeer indrukwekkende ervaring! 

Een prachtig

S avonds is er groot trouwtttfeest...aan de overkant, naast ons, ìn ons hotel? We weten het niet. Wèl leren we nog iets nieuws over dit land of over deze stad, laten we het klein houden: er is geen eindtijd voor muziek en er lijkt ook geen begrenzing aan de decibellen te zijn. Dus ik doe geen oog dicht en schrijf en app en plak foto's en erger me. Zelfs om 06.00 uur wil de laatste dreuntrom zijn mond  nog niet houden en bouwt tergend langzaam zijn persoonlijk feestje af........