Huancayo, dag 1

Dinsdag, 13,00, restaurant Coqi, waar wij inmiddels zeer van gecharmeerd zijn omdat ze goeie koffie hebben en omdat het een prettige ruimte is om te zitten. Vandaag schrijf ik met terugwerkende kracht over dag 1 en 2. Jan en ik hebben ons eigen gezellige internetcafé gecreëerd.

Dag 1, de dag na de indrukwekkende en vermoeiende busreis, zijn we toch weer om 7 uur opgestaan, hebben ons ontbijt genuttigd in het " desayunar restaurantje onder ons hostel. Dat was erg karig en wat droog naar onze maatstaven en zodoende vonden we voor de koffie toen restaurant  

We hebben wat af geslenterd die dag, de sfeer van deze stad opgesnoven- het rook niet veel anders dan andere steden en ook verder was er veel feest der herkenning. Ons doel was om het huis van Jan en Nico 40 jaren geleden in het doodlopende straatje "Calle de Jesú Maria" terug te vinden. Voorwaar geen kleinigheid wanneer de straatnamen niet, of op een totaal onverwachte plek zijn aangegeven. Dus de oriëntatie en het " gevoel " van drie mensen- Marian, Nico en Jan- ondersteund door Google maps leidde ons uiteindelijk naar het juiste straatje, dat nu "Calle de Guido"  bleek te heten. Het was bijzonder om het huis te zien waar meerdere Peruvrienden van Jan en Nico in die tijd hebben samen gewoond, sommigen ook met hun vrouwen.

Op de terugweg weer langs on restaurantje waar je ook 's avonds kunt eten en moe ons bed in. Een schoon en heel voordelig geprijsd hostel, met één peer van 75 watt waardoor je ook graag je ogen sluit ;-)). Bij mij kwamen weer reacties op de hoogte los die zich vooral vertalen in hoofdpijn en een enorme moeheid en ademhalingsmoeilijkheden. Het lukt nog steeds om ze met paracetamol te bedwingen en de volgende dag weer goed te beginnen. Morgen gaan we een dagtoeristen doen in een taxi om op de hoogvlakte midden in de bergen de irrigatie en landbouwprojecten te bekijken waar Jan en Nico hier aan hebben gewerkt. 

Sorry dat het met de foto's niet synchroon loopt. Ik fotografeer ook met mijn telefoon maar die wil niet importeren op mijn IPad en dus krijgen jullie ze niet te zien! 

De te hier wil niet altijd wat ik graag wil!

Tot morgen, dag 2.