La Merced

Gisteren besloten om toch verder te trekken. 10 minuten verder, waar Jan weer een mooie lodge wist waar we buiten konden zitten koffieleuten en dan konden we ook een beetje besparen op het hotel.  Niet teveel, want een gezellig nachtlampje vinden we beide toch wel meerwaarde bieden als we op onze kamer moeten zijn! Dus eentje uitgezocht en eerst de kamer bekeken...mijn hemel...65 treden op..." Wàt t ook is, we nemen em" hijgde ik naar Jan die al twee trappen verder was.

Gelukkig was de kamer prima, mèt  airco, dus heel sjiek bij deze temperaturen. Wat word je daar moe van, ik, maar ik geloof toch Jan ook een beetje. Maar nu, na een lekkere lauwe douche zijn we weer helemaal bij.

We hebben in het centrum van dit stadje een beetje rondgekeken. Wat ziet alles er anders uit als er groen is! Het wordt meteen zachter, lieflijker. Ze hebben in het centrum zelfs prachtige betegelde trottoirs! Maar daarbuiten houdt het op. Er heerst een vochtige warmte die zwaar voelt. In SAN Ramón heeft het elke nacht stevig geregend. Er zijn enorme sinaasappelboomgaarden, heel veel bananebomen, papajabomen en palmen met de kokosnoten die er niet bruin behaard maar glad oranje uitzien als ze aan de boom hangen. Wist ik niet meer!

Heel veel fruit op de markten, prachtig die overvloed aan ananassen, bananen en sinaasappels, opgetast tot een hele berg. heel veel vlees, dat aan de straat wordt gehouwen, gehangen en gesneden en verkocht. Het hing er vanmorgen om 10 uur en om 18.00 uur hing het er nog, vliegen incluis. Ook hele kippetjes op de kop, een halve koeienkop met alleen een neus...nog nooit gezien. Vandaag heb ik met mijn liefste glimlach gevraagd of ik een foto mocht maken en ditmaal begonnen ze te lachen en grapjes naar elkaar te maken en het mocht best. Jullie zien de neus dus ook, of niet, dan moet je doorbladeren. En de  de forellenman wilde ook bèst op de foto.

Tegen het middaguur hielden wij een motortaxi aan en Jan gaf de naam van de Lodge op. De jongeman wist na enig nadenken waar het was, er werd onderhandeld over de prijs en wèg waren we. T duurde toch wel even , we kwamen behoorlijk buiten t centrum en ineens maakte hij een mooie zwaai naar rechts, maaide met zijn arm naar de rivier en een soort kooi en zei dat we daar moesten Zijn.  We hebben em laten gaan want er was wel een restaurant ook, echter niet datgene wat wij zochten! De kooi bleek op afstand bestuurd en je moest eerst bellen. Vóór 14.00 uur, stond op een papiertje.  de overkant was wel een glimp van een dak tussen de bomen te zien maar het klopte niet met t plaatje op de tripadvisor. 

Dan maar het restaurant. Op  speurtocht naar een stille, muziek- loze plek werden we naar de boom verwezen. Na met halsbrekende toeren met rugzak door het luik boven te zijn gearriveerd bleek daar goddomme óók een luidspreker te hangen en natuurlijk heel dichtbij in zo' kleine ruimte. En hard. Maar wel lekkere salsa en dat vind ik niet zo erg..het was dus heel romantisch  en we hebben weer  genoten van het avontuur en van de verassingen. 

Na het eten zijn we verder op zoek gegaan naar onze lodge ombuiten verder van de rust en de natuur te genieten. Dat is helemaal gelukt. Bekijk de foto's maar, fantastisch! Wat een prachtige dag. En wat een juwelen van vogels zijn hier. De kolibrie natuurlijk, en vele andere die zich niet laten zien, maar wèl laten horen. Ik heb het opgegeven om te proberen ze te verschalken. Ben al blij als ik ze zelf goed kan zien. De verrekijker is een uitkomst! Morgen mrt een auto naar Pucallpa, rit van 6à7 uur. Tot dan!